To jednak prawda mówisz jak wracamy ze spaceru, takiego spaceru trochę-więcej-niż-dookoła-bloku, na jesień się robisz bardziej depresyjna.
Robię się. Ludzi nie znoszę, nawet już nie chcę żeby do mnie mówili, o coś pytali, oczekiwali mojego zainteresowania. Cokolwiek. Uciekam, uciekam, bo nie chcę nie lubić, bo myślę, że w dni odcięcia się uspokoję, że wypłaczę, wyleżę, wyczytam, że przejdzie. Myślę intensywnie o smażeniu naleśników, naleśniki mi znów zaczęły wychodzić - nie wiem, czy to dobrze, najlepsze naleśniki robiłam w swych najgorszych czasach. Były z cynamonem.
Ale jak wracam między ludzi, to wszystko wraca. To rozdrażnienie, wyrwanie ze snu myśli, czemu mówisz do mnie na ulicy, nie byłam przecież zła, zanim zawołałeś. Nie było mi źle zanim musiałam wejść w nieoczekiwany kontakt - na ten w pracy jestem przygotowana, ale wszystko wcześniej, kiedy idę ulicą pod górę i jeszcze jestem w snach i myślach pogrążona - czemu mnie wyrywasz?
Czasem, a nawet często, się spóźniam, bo trzymam na rękach kota, kot do mnie się tuli, a ja nie mam sumienia go odłożyć. On mnie chyba lubi, więc go przytulam dalej, nic to. Na angielski przyjdę tę kilka, dziesięć, piętnaście minut później.
Czasem też myślę, że chciałabym być Anią Shirley, ale niestety, jestem sobą i podobno jestem zła.
Też kiedyś myślałam, że jestem zła. Zwłaszcza na jesieni. Ale też dwa lata temu w październiku zaczęłam pracować nad swoim "byciem złym" i zorientowałam się po jakimś czasie, że wcale nie jestem zła. Tylko to sobie wmówiłam.
OdpovědětVymazatWydaje mi się, że wina leży w aurze. Sama na przykład źle znoszę lato, na jesieni lepiej mi się cokolwiek robi, ale jak widzę taką pogodę, jaką mamy teraz w Warszawie, to nie mam ochoty wyjść z domu.
mi w takich chwilach dobrze robi muza https://www.youtube.com/watch?v=cdUi0Y5piAY zresztą, zawsze mi robi dobrze. Zbyszek Hołdys kiedyś zaśpiewał (..Muzyka jest pokarmem duszy, puste słowa sycą mózg. Spójrz głupota w krąg się puszy, tańcem ust, orgią ust..) i miał rację. Pająk
OdpovědětVymazat