[Palmovka]

znów Praga, znów Palmovka. powoli myślę, że to jest moje przenaczone miejsce w tym mieście. są można inne, do których mnie bardziej ciągnie, ale to tutaj mieszkałam po raz pierwszy, tutaj o pierwszej w nocy, z przemokniętymi i przemarzniętymi stopami wysiadłam z samochodu i pierwszy raz byłam w Pradze. w tym miejscu jest jakaś magia,

.. właśnie w otwartym oknie przysiadł gołąb, zagląda do środka...

czy to, że Hrabal, że Na hrazi, że bar Svet. czy może to zwyczajnie jedno z tych miejsc gdzie energia płynie tak jak trzeba.

.

w Warszawie czeka na mnie pozvanka na egzaminy wstępne. wszystko już dzieje się naprawdę. robię szybki plan, wszystko przemyślam, obiecuje sobie stracić jak najmniej czasu. obiecuje sobie zrobić wszystko aby się udało.

właściwie - nie mam wyboru.

.

ostatni tydzień był fantastyczny. nie był łatwy, miał niezbyt przyjemne momenty. ale był jednym z tych tygodni, które się pamięta, które coś zmieniają, coś utrwalają.

wiem, czego nie chce, wiem co jest durne i na co szkoda czasu. czego nie jestem warta. wiem, że to czym się zajmuję, jest tym co powinnam robić dalej. nieważne że moja pasja wydaje się dla czesci ludzi zupełnie głupia, po co to robić, kogo to interesuje a przede wszystkim - jakie z tego są pieniądze?! to nie jest istotne. póki mam siłę, trzeba iść. nie zostawiać na starość, ani wtedy siła, ani chęć.

naładowana jestem pozytywnie.

obok momentów strachu stoją te z silnym przekonaniem, że kto, jak nie ja.

kto.jak.nie.ja!

.

kto ma wiedzieć, ten wie, że dziękuję i za co.